The greedy crocodile

The greedy crocodile

Once upon a time there was a monkey. He was living on a tree that was on the bank of the river. There were thousand’s of rose apples on the tree. One day a hungry crocodile came crying out of the river. The monkey asked to the crocodile “why are you crying?” The crocodile replied “I am very hungry”. The monkey said “I can give you food” and the crocodile thanked the monkey and plucked some apples and gave it to crocodile. The crocodile loved the apples and the crocodile and monkey good friends. One day the crocodile’s wife said the crocodile to visit the monkey to his home, than we eat his heart of the monkey. The crocodile went to the monkey and said to visit our house and told the monkey that his wife has made his favourate food. The monkey and the crocodile went to the crocodile’s house. In the middle of the river the crocodile said the true .And the monkey said” oh I have kept my heart on the tree the crocodile went to the tree and monkey climbed on the tree and didn’t jump said “I think you thought a lesson.

Moral: Never be greedy

Questions

Q1: Where does the monkey live?

ANS: The monkey lived on an apple tree that was on the bank of a river.

Q2: Who come out of the river crying?

ANS: A crocodile came crying out of the river.

 Q3: Who helped the crocodile?

ANS: The monkey helped the crocodile.

Q4: Why was the crocodile crying?

ANS: Because he was very hungry.

Q5: What does the crocodile the said false to the monkey?

ANS: The false that crocodile said to the monkey was that his wife made his favourate food.

Q6: What does the crocodile truth to the monkey?

ANS: The truth the crocodile said to the monkey that he was hungry.

Q7: Why the crocodile said false?

ANS: Because he wants to eat the heart of the monkey.

Q8: What is the moral of the story?

ANS: The moral of the story is “never be greedy.”

===========

Random 

Unseen Poem: English

 

 

Vande Matram! In exams we have to solve unseen poem question. Here is one for you.

Credit: Hitavada Twinkle Star, Poet: Pavleen Arora

Poem:

It was the first time I experienced such a failure in my life

In the list of top ranker of the class I couldn’t survive

It was just like coming down the stairs which I climbed with so much hard work

I lost it not only with my mistake but also with hard luck

I was unable to complete my paper and did lost so many sums

Just because of slow writing I had limited time in exams

I lost fifteen marks in paper of numbers! I said

Last time in which I scored full marks instead

Of my failure I was so afraid

I shed oceans of tears as I was too upset

I thought what will I tell my parents??

How will I face my teachers??

Suddenly I heard my younger brother saying try try but don’t cry

A light of hope shine upon me

Asking me to try again and see

I wiped my tears and smiled

 For my mother told me you have to walk miles

Don’t loose faith so soon

For the dark night there’s still a light of moon

Then I decided to learn from my failure

And let God be my savor

I have got everything in me

Just I’ve to search for it if in future a successful person I want to be

Then started praying and trying

And I tell you it’s much much better than crying

Try it, it works

I have experienced it!!

 

Answer the following questions:

Q1) Have you faced failure in your life?

(Answer this question in comment - I am reading all the comments and will feature best comments on this blog along with your social media handle link)

Q2) What kind of failure is described in this poem?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q3) Who affirmed the motivating words in this poem?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q4) What are the motivating words in this poem which shined a light of hope?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q5) Why poet was so depressed of loosing few marks in exams?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q6) What poet’s mother told to motivate the poet?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q7) What is much better than crying?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q8) What poet had experienced?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q9) What poet had decided?

Ans. _____________________________________________________________________________

Q10) I which subject poet was not having rank in the class in this poem?

Ans. _____________________________________________________________________________

 

Note: you can write some of the lines in this poem in an essay related to failure and success.

This poem is motivating and telling us about how to handle the failure. I have asked 10 questions above. You have to comment your answer for question no. 1. Why you have to answer? Your answer may motivate others to deal with failure. Let your story become a lamp in the dark night of failure. Hence comment it. Thanks for reading. Share it with all students.

==============

Random

सुंदरता मरजाद भवानी

 स्त्री की सुंदरता मर्यादा में हो तो ही अति उत्तम है

बहुरि मुनिसन्ह उमा बोलाईं। करि सिंगारू सखी लै आईं।।

देखत रूप सकल सुर मोहे। बरनै छबि अस जग कबि को है।

जगदंबिका जानि भव बामा। सुरन्ह मनहिं मन कीन्ह प्रनामा।।

सुंदरता मरजाद भवानी। जाइ न कोटिहुँ बदन बखानी।।

मुनि गण जब विवाह मंडप में पार्वती जी को ले आने को कहते हैं तो उनके मन में उनके प्रति अत्यंत आदर भाव है, (बोलाईं,‌आईं) है,

और उमा अर्थात् महेश्वर की माया के प्रति आदर भाव है।

उनके विवाह मंडप में पधारने पर देवता गण भी ईश्वर की माया भाव से मन ही मन उन्हें सादर प्रणाम करते हैं।

सभी भवानी की सुंदरता की (खूब प्रशंसा) भूरि भूरि प्रशंसा कर रहे हैं।

सुंदरता की तो आजकल भी बड़ी प्रसंशा होती है, बड़े बड़े विश्व सुंदरी के पुरस्कार भी मिलते हैं,

परन्तु मर्यादा??

आज पाश्चात्य संस्कृति की देन है, कि मर्यादा और सुंदरता दो अलग अलग कोण बन गए हैं,

परन्तु हमारी सनातन संस्कृति अनुसार

सुंदरता वही वास्तविक सुंदरता है जो मर्यादा में रहे

अतः...

सुंदरता मरजाद भवानी

राम राम हौ राम राम

अटकलपच्चु 

अपठीत गद्य: मराठी भाषा: भाग १

 

मराठी भाषा विषय असणाऱ्या सर्व विद्यार्थांसाठी हा ब्लोग आहे.

हा लेख मला सोशल मेडिया वर सापडला. मला अस वाटत कि हा लेख नवयुवकांनी आवर्जून वाचायलाच हवा. हा लेख लिहिणाऱ्या लेखकाचे मी आभार मानते कि त्यांनी असा उत्तम लेख लिहिला. (जर कुणास मुल लेखक माहित असेल तर कृपया नाव comment करा)

सर्वांनी हा लेख लक्षपूर्वक वाचवा या साठीच अपठीत गद्य स्वरुपात हा लेख इथे परत लिहिण्यात आला आहे तरीही वाचकांना विनंती आहे कि त्यांनी हा लेख वाचून खालील प्रश्नांची उत्तरे देण्याचा प्रयत्न करावा. खास करून विध्यार्थीवृंद!

अपठीत गद्य

पेन मध्ये शाई भरून घेण्यासाठी दुकानदाराच्या समोर रांग लावलेली आमची पिढी. दुकानदार ही शाईचे थेंब मोजुन पेन मध्ये टाकायचा. आधीच होल्डर उघडून ठेवायचे आणि रांगेत उभे रहायचे. कधी शाई हातावर सांडायची, ती तशीच डोक्याला पुसायची. कधी शर्ट खराब व्हायचा, तर कधी चड्डी. या रांगेतूनच आमच्या पिढीला सहनशील बनवलं. तो शाई मिळाल्याचा आंनद भारीच होता.

आमच्या पिढीने आई, बापाचा कच्चून मार खाल्ला, भरीस भर एकत्र कुटुंबातील काका, काकी, मावशी, आत्या, मामा, मामी, आजी, आज्जा आणि उरला सुरला गल्लीतील मोठ्या माणसांचा. तरीही त्यात मजा होती.

शाळेत तर काही बोलायची सोयच नव्हती. कान धर, कोंबडा हो, बेंचवर उभे रहा, अंगठे धर, वर्गाबाहेर उभे रहा, अशा सगळ्या शिक्षा निमुटपणे सहन केल्या. शिक्षकांच्या सपासप छड्या खाल्ल्या. यातुनही सहनशीलता वाढली. पण त्या शिक्षणाची गोडी न्यारीच होती.

जुन्या कपड्यांची शिउन घेतलेली दप्तरे वापरलेली आमची पिढी. दप्तरे म्हणजे तरी काय, तर कापडाची पिशवी. फार तर काय त्यालाच आतुन कम्पास ठेवण्यासाठी केलेला कप्पा. असं दप्तर आता पुन्हा भेटणे नाही, शाळेतून आल्यावर भिरकवायला मजा यायची आणि आई खेळायला चाललो असं ओरडायला मजा यायची.

वॉटर बॅग नावाचा प्रकार तर अस्तित्वातच नव्हता. सरळ जाऊन शाळेतील हौदाच्या नळाला तोंड लावून पाणी प्यायचे. हौद धुतलेला आहे का नाही, पाणी स्वच्छ आहे का नाही हा विचार मनात नसायचा. पण पूर्ण तहान भागायची, शर्ट वर करून किंवा शर्टच्या बाहीला तोंड पुसायचं.

शाळेत पायीच जाणारी आमची पिढी. सायकल म्हणजे चैन असणारा तो काळ. सायकल असली तरी सारखी सारखी चेन पडणारा तो काळ. ती चेन बसवताना नाकी नऊ यायचे आणि हाता बरोबर तोंड ही काळे व्हायचे. काळे हात मातीने पुसायचे, लईच भारी.

जुन्या सायकलच्या खरेदी विक्रीचे व्यवहार जोरात चालायचे. कुणाची सायकल विक्रीला आहे याचा शोध घेतला जायचा. दहा वेळेस भेटून, मध्यस्थ टाकून, घासाघीस करून मग किंमत ठरवली जायची. आधी मधुन हाफ पॅडल, मग हळु हळु टांग मारायची. मगच नंतर डबल सीट.

दहावी पर्यंत सगळ्या वर्गाला पुढच्या वर्गातील हुशार मुलं माहिती असायची. चांगल्या स्थितीतील पुस्तके कुणाकडे सापडतील याचा दोन चार महिने आधीच शोध घेतला जायचा. ज्याच्याकडे पुस्तके असतील त्याच्या कडे चकरा मारल्या जायच्या आणि वशिला लावला जायचा. पुस्तके व्यवस्थितरित्या पाहिली जायची आणि मग त्यावर त्याची किंमत ठरवली जायची. शक्यतो निम्म्या किंमतीत व्यवहार ठरवला जायचा. पुस्तके मिळाली की स्वर्ग दोन बोटे उरायचा, कव्हर घालायला झिंग असायची.

जुन्या वह्या सगळ्या जपुन ठेवल्या जायच्या. वह्या वापरताना ही जपूनच वापरल्या जायच्या. जास्तीत जास्त कोरी पाने ठेवली जायची. सगळी कोरी पाने वेगळी काढायची आणी मग ती एकत्र केली जायची. पुन्हा नव्याने एखादा प्रेसवाला शोधायचा आणि किंमतीची घासाघीस करून वह्या बाईंडिंग करून आणायच्या. त्यासाठी सतरा चकरा माराव्या लागायच्या.  उद्या या, परवा या, अजुन झाल्या नाहीत, नंतर या, असं बरेच दिवस चालायचं. शेवटी एकदाच्या वह्या मिळाल्या की उड्या मारत घरी यायचं.

एखादी वही पाहिजे असेल तर त्यासाठी आईकडून वशिला लावायचा. दहा वेळेस मागणी करावी लागायची. यातूनच नकार पचवायला शिकलो आणि सहनशीलताही वाढली.

वर्षभरात कपड्यांचे दोनच जोड मिळायचे. त्यातला एक शाळेचा असायचा तर दुसऱ्यासाठी दिवाळीच्या सणाची वाट बघावी लागायची. तो पर्यंत ठिगळ लावलेले शर्ट, चड्ड्या वापराव्या लागायच्या. चड्ड्या नेमक्या नको त्या जागेवरच फाटायच्या. त्यावर मग ठिगळ लावून घेतले जायचे. विशेष म्हणजे याचे कोणालाही काहीही वाटायचे नाही. दिवाळीचे कपडे मात्र जपून जपून वापरायचे.

मागितलं की हजर असं कुणालाच काही मिळाले नाही. यातूनच नकार स्वीकारण्याची सवय लागली. बरं त्या काळातील पालकांच्या मानसिकतेनुसार उच्च आर्थिक परिस्थितीतील घरातील पोरांनाही अशीच वागणूक होती. त्यात गरीब, श्रीमंत असा भेदभाव नव्हता.

पोराचे सगळे मित्र माहिती असायचे, कुठे जातो, काय करतो यावर नजर असायची. चुकला की पहिले कानफटवले जायचे. उगाचच लई लाड नव्हते. कामापूरतेच कौतुक असायचे. त्यामुळे पोराचे पाय जमिनीवरच रहायचे. 

मोठ्यांचा धाक होता, दडपण होते. मान सन्मान होता. पोरगं इकडं तिकडं दिसलं तर दहा जण विचारायचे, काय रे ? तु अमक्याचा ना ? इकडे काय करतोस ? उलट उत्तरे देण्याची बिशाद नव्हती.

भरपूर मार खाऊन झाल्यावर उपाशीच झोपावे लागायचे. घरातीलच एखादी आज्जी, आत्या, मावशी गुपचूप ताट आणून प्रेमाने जेवण भरवायची. पोरगं मुसुमुसु रडत रडत, एका हाताने डोळे पुसत पुसत चार घास खायचं आणि तिच्याच कुशीत झोपायचं. दुसऱ्या दिवशी काल काय झालं हे विसरून पुन्हा आपल्या उद्योगाला लागायचं.

आपण म्हणू तसेच होईल असे नाही हे पोराच्या लक्षात यायचे. त्याच्यात नकार पचवण्याची क्षमता आपोआपच निर्माण व्हायची. हे केले तर ते देईल अशी कुठलीही प्रलोभने नव्हती. ताटात जे वाढले ते गुपचूप खावे लागायचे. कोणतेही नखरे चालत नव्हते, नाहीतर उपाशीच झोपावे लागेल हे माहिती होते.

जगणं लुटूपूटुचं नव्हतं, खरं खरं जगणं होतं, आभासी जग नव्हतं, जिवाभावाचे मित्र होते, अवास्तव अपेक्षा नव्हत्या. कोणती स्वप्नं पाहायची याच भान होतं. पालकांनाही पोराचा वकुब माहिती असायचा, त्यामुळे त्यांच्याही अवास्तव अपेक्षा नसायच्या.

काळ बदलला आणि सगळंच बदललं, पण जीवनाच्या कोऱ्या कागदावर उमटलेले ते शाईचे डाग मात्र अजूनही तसेच आहेत. ते काही पुसता म्हणता पुसले जात नाहीत.

या निळ्या शाईने सहनशीलता दिली, उज्वल भवितव्य दिलं, लढण्याचं बळ दिलं.

म्हणूनच आमची पिढी म्हणायची, " कोरा कागद... निळी शाई... आम्ही कुणाला भीत नाही... दगड का माती....."

हा लेख थोडा मोठा आहे त्यानुसार प्रश्न हि भरपूर आहेत, काही प्रश्न चर्चेचा विषय आहेत म्हणून त्यांची उत्तरे comment मध्ये अपेक्षित आहेत. 

प्र. १) तुम्ही कधी काही खरेदी करण्यासाठी रांगेत उभे राहिले आहात का? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. २) शाईच्या पेनात शाई भरताना काय काय खराब व्हायचं?

उ. _______________________________________________

प्र. ३) लेखकाने कोण-कोणत्या नातेवाईकांचा उल्लेख केला आहे?

उ. _______________________________________________

प्र. ४) वरील लेखात उल्लेखित नातेवाईकांपैकी कुणासोबत तुमची जास्त गट्टी आहे? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. ५) लेखकाच्या शाळेत कुठल्या कुठल्या शिक्षा व्हायच्या?

उ. _______________________________________________

प्र. ६) लेखकाच्या लहानपणी कसले दप्तर असायचे?

उ. _______________________________________________

प्र. ७) लेखकाच्या शाळेत पिण्याच्या पाण्याची काय व्यवस्था होती?

उ. _______________________________________________

प्र. ८) लेखक शाळेत कसे जात होते?

उ. _______________________________________________

प्र. ९) तुमच्या शाळेत पिण्याच्या पाण्याची काय व्यवस्था आहे? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. १०) तुम्ही शाळेत कसे जाता? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. ११) लेखकाच्या बालपणी सायकलची खरेदी कशी व्हायची?

उ. _______________________________________________

प्र. १२) लेखकाच्या बालपणी पुस्तकं खरेदी आणि विक्री साठी काय केलं जायचं?

उ. _______________________________________________

प्र. १३) तुम्ही कधी जुनी पुस्तकं विकत घेवून अभ्यास केला आहे का? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. १४) लेख जुन्या वह्यांच काय करत होते?

उ. _______________________________________________

प्र. १५) तुम्ही जुन्या वह्यांमधील कोरी पाने वेगळी करून वही बनवली आहे का? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. १६) लेखक नकार पचवण्यास कसे शिकले?

उ. _______________________________________________

प्र. १७) लेखकाच्या बालपणात नवीन कपडे किती आणि कसे मिळायचे?

उ. _______________________________________________

प्र. १८) पोराचे पाय जमिनीवरच कसे राहायचे?

उ. _______________________________________________

प्र. १९) शाळेत किंवा घरी तुम्हाला कधी कुठली शिक्षा झाली आहे का?(उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. २०) खाण्यासाठी नखरे केल्यावर लेखाकासोबत काय व्हायचं?

उ. _______________________________________________

प्र. २१) तुम्ही खाण्यासाठी नखरे केल्यावर काय होतं? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. २२) निळ्या शाईन लेखकाला काय काय दिलं?

उ. _______________________________________________

प्र. २३) लेखकाच्या बालपणात आणि तुमच्या बालपणात काय साम्य काय फरक आहे? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. २४) तुमच्या मते या लेखाचं शीर्षक काय असायला हवं ? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

प्र. २५) लेखकाच्या बालपणी मुलाची क्षमता बघून त्याचाकडून अभ्यासाच्या बाबतीत अपेक्षा केल्या जायच्या. हे योग्य पालकत्व आहे का? कारण द्या? (उत्तर comment करावे)

उ. _______________________________________________

हा लेख जास्तीत जास्त विद्यर्थ्यांसोबत शेयर करा. ज्या प्रश्नाची उत्तरे comment मध्ये देण्यास सांगितली आहेत ती उत्तरे कृपया comment करा. लेखाचा विषय चर्चेचा आहे आणि खाली comment करून हि चर्चा शुरू करावी हीच वाचक आणि विद्यार्थी यांना विनंती आहे.

धन्यवाद!

यादृच्छिक 

Novel attacking family values.

 A Suitable Boy

1) “A Suitable Boy” is a novel by Vikram Seth, published in 1993.

2) “A suitable boy” is one of the longest novels published in a single volume having 1488 pages.

3) The story of the novel ‘a suitable boy’ is based upon the arranged marriage of a girl Lata who is university student.

4) It has 19 parts.

5) “A Suitable Boy” is set in a newly post-independence, post-partition India.

6) “A Suitable Boy” also depicts a story of young girl Lata who is Hindu and loves a Muslim boy Kabir Durrani. In this love story Lata was ready to run away with Kabir but Kabir is depicted as responsible person who had refused to run away with Lata. Finally this love story ends and a saga of arranging her marriage with a suitable Hindu boy starts.

7) Seth has stated that the biggest influence on writing A Suitable Boy was the five-volume 18th century Chinese novel The Story of the Stone by Cao Xueqin.

8) On 5 November 2019 BBC News included A Suitable Boy on its list of the 100 most inspiring novels.

9) The book was among the contenders in a 2014 list by The Telegraph of the 10 all-time greatest Asian novels

10) Emma Lee-Potter of The Independent listed it as one of the 12 best Indian novels.

11) A six part series “A suitable boy” was telecasted on BBC one in 2020 based on the novel of Vikram Seth “A suitable boy”.

So this was piece of information about the novel which attacked family and social values of Hindus and promoted interfaith love relations. Part of this novel is in the school curriculum and even questions are asked in Olympiads about this novel. Why the novel is promoted in school studies which are below 18 years of age? Now let us know about the writer of the novel.

Vikram Seth

1) Birth - 20 June 1952

2) Father - Prem Nath Seth, was an executive of Bata Shoes

3) Mother - Leila Seth, a barrister by training, became the first female judge of the Delhi High Court and first woman to become Chief Justice of a state High Court in India.

4) In 1980, Vikram Seth wrote Mappings, his first book of poetry.

5) List of Awards and Honors of Vikram Seth:

a.       1983 – Thomas Cook Travel Book Award for From Heaven Lake: Travels Through Sinkiang and Tibet

b.      1985 – Commonwealth Poetry Prize (Asia) for The Humble Administrator's Garden

c.       1988 – Sahitya Akademi Award for The Golden Gate

d.      1993 – Irish Times International Fiction Prize (shortlist) for A Suitable Boy

e.      1994 – Commonwealth Writers Prize (Overall Winner, Best Book) for A Suitable Boy

f.        1994 – WH Smith Literary Award for A Suitable Boy

g.       1999 – Crossword Book Award for An Equal Music

h.      2001 – Order of the British Empire, Commander

i.         2001 – EMMA (BT Ethnic and Multicultural Media Award) for Best Book/Novel for An Equal Music

j.        2005 – Pravasi Bharatiya Samman

k.       2007 – Padma Shri in Literature & Education

l.         2013 – NDTV's 25 Greatest Global Living Legends In India

Thus a fictional writer who had defamed Indian society and attacked family values is awarded by many, but this blog will not be shared by the readers of the blog. Hence every one want to be like him and not like writer of this blog.

Random

Racism in best selling novel

 Ten little niggers

1) “And Then There Were None” is a mystery novel by the English writer Agatha Christie.

2) It was first published in the United Kingdom by the Collins Crime Club on 6 November 1939, as Ten Little Niggers.

3) The title f the book “Ten Little Niggers” is inspired by the children counting and minstrel song. In this song word “Indian” was used instead of niggers.

4) The counting and minstrel song “ten little niggers” or “ten little Indians” eliminates each person by certain mishap which kills or injures that person.

5) Meaning of niggers is indigenous North American people.

6) Both Indians and indigenous North American people are of generally brown or black race.

7) The book “ten little niggers” was renamed as “And Then There Were None” for its US edition.

8) The phrase “And then there were none” is the last line of the counting and minstrel song “ten little niggers” or “ten little Indians”.

9) Further American editions of the novel “Ten little niggers” were named as “Ten little Indians”

10) The book is the world's best-selling mystery, and with over 100 million copies.

11) There is one more version of the counting and minstrel song “ten little niggers” or “ten little Indians” published in 2008 named as “ten little soldiers”.

12) The counting and minstrel song “ten little niggers” or “ten little Indians” or “ten little soldiers” as well as the novel written by Agatha Christie “Ten little niggers” or “And then there were none” mentions about deaths of ten people in ten different way. And these rhymes are sang by children as a back counting song.

13) The term ‘niggers’ more often translated as ‘nigro’ or ‘nigrito’ which are again black races from South Africa and South Asia respectively.

14) A Hindi film “Gumnam” was adapted from the story of the novel “ten little niggers”.

15) There are about 25 films released based on the story of the novel “ten little niggers”

16) There are about 14 Television adaptations of the novel “ten little niggers” telecasted around the world in different languages.

17) Many mobile games and PC games are based on the plot of the novel “Ten little niggers”.

18) The 2014 live action comedy-crime and murder mystery TV web series Ten Little Roosters, produced by American company Rooster Teeth, is largely inspired by And Then There Were None.

19) In 2010, American animated TV series Family Guy adapted the story.

20) And this song full of deaths of black and/or brown race is part of curriculum of many countries specially in English medium schools. 

21) The poem and the novel mentioned above is only spreading hate about the certain races which are indigenous, black or brown.

So this was the piece of information about a writer who was willing to kill all the people of black and brown race. Now let us know about the writer of the story.

Agatha Christie

1) Full name: Dame Agatha Mary Clarissa Christie, Lady Mallowan.

2) Birth: 15 September 1890.

3) Death: 12 January 1976.

4) Agatha Christie was an English writer.

5) She also wrote the world's longest-running play “The Mousetrap”.

6) Guinness World Records lists Christie as the best-selling fiction writer of all time, her novels having sold more than two billion copies.

7) Initially Agatha Christie was an unsuccessful writer with six consecutive rejections.

8) In 1920, her popular book The Mysterious Affair at Styles was published, which featured detective Hercule Poirot.

9) Her first husband was Archibald Christie; they married in 1914 and had one child before divorcing in 1928.

10) Following her marriage to archaeologist Max Mallowan in 1930, Agatha Christie spent several months each year on digs in the Middle East and used her first-hand knowledge of this profession in her fiction.

11) During both World Wars, Agatha Christie served in hospital dispensaries, acquiring a thorough knowledge of the poisons which featured in many of her novels, short stories, and plays.

12) According to UNESCO's Index Translationum – Database of Translated books, Agatha Christie remains the most-translated individual author.

13) The play “The Mousetrap” had performed more than 27,500 times since 25 November 1952 till September 2018 and it is still played in the theatres.

14) In 1955, Christie was the first recipient of the Mystery Writers of America's Grand Master Award.

15) In 1955, the play Witness for the Prosecution received an Edgar Award for best play. The play was adapted from Agatha Christie’s short story “Traitor’s Hand”.

16) After a quarrel with her first husband Archibald Christie on 3^rd December, 1926 Agatha Christie disappeared and her disappearance was featured on the front page of The New York Times. The missing case got heated as price money was announced to find her.

17) Christie's first published book, The Mysterious Affair at Styles, was released in 1920 and introduced the detective Hercule Poirot, who appeared in 33 of her novels and more than 50 short stories.

18) Miss Jane Marple was introduced in a series of short stories that began publication in December 1927 and were subsequently collected under the title The Thirteen Problems.

19) Agatha Christie has been called the "Duchess of Death", the "Mistress of Mystery", and the "Queen of Crime".

20) Agatha Christie included stereotyped descriptions of characters in her work, especially before 1945 (when such attitudes were more commonly expressed publicly), particularly in regard to Italians, Jews, and non-Europeans.

21) Christie published six mainstream novels under the name Mary Westmacott, a pseudonym which gave her the freedom to explore "her most private and precious imaginative garden".

22) Agatha Christie was named "Best Writer of the Century" and the Hercule Poirot series of books was named "Best Series of the Century" at the 2000 Bouchercon World Mystery Convention.

23) In 2016, one hundred years after Agatha Christie wrote her first detective story, the Royal Mail released six stamps in her honour.

24) In 2020, Christie was commemorated on a £2 coin by the Royal Mint for the first time to mark the centenary of her first novel The Mysterious Affair at Styles.

 

Random blog.

Unseen Poem: English: Part 2

  

Vande Matram! In exams we have to solve unseen poem question. Here is one for you.

Credit: Hitavada Twinkle Star, Poet: Ishwari Mulkatwar

Poem

My heart leaps up when I see

The dancing tides and shining sands

The beach bathed in golden light,

Lit by the Sun’s own hands

The unreachable horizon,

The vast red sky,

The first stars

On a bough too high

The birds fly back to their nests,

A sight to excite one,

But still, even though, I wonder why

Coz, the sunsets just begun

And yet the low numbers off the field

And the squirrel back to her nest,

Everyone seems to want to miss the time

When the sun is looking its best

But I stay on, as I always do,

Unwilling to budge,

The sunset has cast its spell on me,

Oh, I like it so much!

But the sunset brings something more,

Something very painful to me,

That at any cost the has to end

No matter how perfect it may be.

 

Answer the following questions:

Q1) Enlist atleast five adjectives used in this poem and use them in your own sentences.

Ans:

1. __________________________________________________

2. __________________________________________________

3. __________________________________________________

4. __________________________________________________

5. __________________________________________________

Q2) Describe in five sentences a sunset of your city? (Comment the answer below for shout-out)

Ans. _______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Q3) Who are going back to the nest?

Ans. _____________________________________

Q4) Write synonyms of following:

a) bough = ___________

b) budge = ___________

Q5) What is painful in the sunset?

Ans. _____________________________________________________________________________________

Q6) Which thing you enjoy the most Sunrise or Sunset? Why? (Comment the answer for shoutout)

Ans. _____________________________________________________________________________________

==============

Random 

अलसी के लड्डू

कालिंदी अपनी माँ दुर्गा के साथ दूर दरास आँचूकुन्नु मे रहती थी। सरकारी नीतियों के अभाव मे कोई भी सुविधा उस गाव तक नहीं पहुच पाई थी। खैर, कोई सुविधा रहे न रहे, हर जगह लोग बीमार पड़ते ही हैं, उसमे सर्दी, खांसी, जुकाम, जैसी बीमारियाँ आम बात हैं।  कालिंदी के दो बच्चों की बीमारी मे अगर कोई डॉक्टरी इलाज चाहिए भी होता था तो कई पैसे जोड़ कर जिले की जगह जाना पड़ता था। पर रास्ते की खस्ता हालत मे कई बार ये बड़ा मुश्किल हो जाता था। फिर घर मे पिताजी को दिल की बीमारी थी और माँ को घुटनों का दर्द। कालिंदी के पती को पथरी की बीमारी थी और खुद कालिंदी को कई बार थकान और कमजोरी रहती थी। ऐसी हालत मे मनुष्य क्या करें? कोई हाथ पर हाथ धरें तो नहीं बैठ सकता, इसीलिए कोई न कोई तो उपाय जरूरी हो जाता हैं। सब बीमारियों के इलाज के लिए घरेलू नुस्खे भलेही काम न आए, पर थोड़ी देर सही राहत दे ही देते हैं। और छोटी मोटी बीमारियों का इलाज घरेलू तरीके से सस्ता और स्वास्थ्यवर्धक हो जाता हैं। 

ऐसे ही सर्दी के दिन आनेवाले थे और कालिंदी अपने खेत से निकली सब्जियाँ बेचने तहसील की जगह गई थी। जब भी वो तहसील के बाजार जाती तब किराना लेकर आती। अबकी बार उसने आधा किलोग्राम आलसी खरीद ली थी।उसके बाद उसने १०० ग्राम काजू, १०० ग्राम बादाम, ५० ग्राम साधा पिस्ता (ये नमकीन नही होता और आमतौर पर बिना छिलके के बेचा जाता हैं), १०० ग्राम गोंद और दस ग्राम इलायची भी खरीद ली।  उसके घर देसी गाय थी तो वो काभी गाय का घी नहीं खरीदती थी, पर अबकी बार उसने एक किलोग्राम देसी गाय का घी भी खरीद लिया था। हर हफ्ते घर मे रोज लगने वाला गेहू और एक कीलोंग्राम गुड़ लेकर कालिंदी शाम को अपने घर लौट आई।

अगले दिन कालिंदी ने पूरे काम हों के बाद, आलसी को चुन लिया और उसमेसे कचरा अलग कर दिया। उसके बाद एक लोहे की कढ़ाई मे उसने दही आच पर आलसी को सेखना शुरू कर दिया। उसके बाद जब आलसी से टिक टिक की आवाज आने लागि, उसने उसे एक परात मे ठंडा होने के लिए निकाल कर फैला दिया। उधर आलसी ठंडी होने तक गोंद को छोटे छोटे टुकड़े करने के लिए कूट लिया। उसके बाद उसी लोहे की कढ़ाई मे देसी गाय के घी मे पहले गोंद को भून लिया। फिर बादाम, काजू, पिस्ता, इत्यादि चीजें हल्की लाल होने तक भून ली और ठंडी होने के लिए रख दी। उसके बाद गुड़ को कूट कर बारीक कर लिया। आलसी ठंडी होने के बाद उसने आलसी को चक्की पर पीस लिया। तबतक बादाम, काजू, पिस्ता भी ठंडे हो गए थे टो उनको खलबत्ते मे कूट लिया। (आप चाहे तो मिक्सर मे भी पीस सकते हैं।) फिर उसी लोहे की कढ़ाई मे कालिंदी ने और घी डाल दिया और घी पिघलने के बाद, उसमे आधा किलोग्राम गेहूं का आटा भी सेख लिया। इतने प्यार से सेखते समय पूरे घर मे खुशबू फैल गई और आटा भी धीरे धीरे हल्के ब्राउन रंग का होने लगा। उसके बाद कालिंदी ने इलायची पावडर होने तक कूट ली। 

फिर कालिंदी ने और घी गरम करने के लिए रख दिया और पिघला हुआ घी तैयार रखा। घी मे सेखा हुआ आटा, पीसी हुई आलसी, कुटे हुए बादाम, काजू, पिस्ता, भुना हुआ गोंद, इलायची पावडर और बारीक किया हुआ गुड़ एक साथ एक बड़े बर्तन मे डाल कर सबको मसल मसल कर एक कर दिया। गेहू का आटा थोड़ा गरम था और मसलते समय कालिंदी ने अपने हाथों को घी लगा लिया था, इससे छाले नहीं पड़े। सबकुछ मसल मसल कर मिलाने के वजहसे गुड़ अच्छी तरह से मिल गया। उसके बाद उसने थोड़ा थोड़ा कर घी मिलाना शुरू कर दिया और तब तक घी मिलाया जबतक आटा मुठ्ठी मे दबाने के बाद बंध न जाए। जब आटा मुठ्ठी मे दबाने के बाद बंधने लगा, कालिंदी और दुर्गा ने मिलकर छोटे छोटे लड्डू बनाना शुरू किया। 

पूरे लड्डू बंधने के बाद एक लड्डू का भोग रामजी को लगाया, एक उसकी गाय को खिलाया और जो आखिर मे थोड़ा चुरा बच गया उसे चिड़ियाँ के खाने के लिए घर की छत पर डाल दिया। उसके बाद पाँच लड्डू लेकर कालिंदी ग्रामदेवता के मंदिर गई और भगवान को अर्पित कर आई। 

अगले दिन से कालिंदी ने हर रोज एक लड्डू उसके पिताजी और माँ को दूध के साथ दिया, खाली पेट उसके पती को दिया, बच्चों को सबेरे के खाने के साथ दिया और खुद भी खाने लगी। आलसी का लड्डू खाने के बाद आधा घंटा पानी नहीं पीना चाहिए इसीलिए उसके बच्चे पहले लड्डू खाते और बादमे खाना खाते थे। 

कालिंदी ने पूरे सर्दी के मौसम मे सबको आलसी लड्डू अपने हाथ से बना कर खिलाए और खुद भी खाए। उसके पती को पथरी मे आराम पड़ा। माँ के घुटनों का दर्द कम हो गया। पिता को भी काफी आराम पड़ा। बाकी उसकी और बच्चों की रोगप्रतिकारक शक्ति बढ़ गई और थकान मानो गायब ही हो गई। 

आप चाहे तो आप भी ऐसे लड्डू बना सकते हैं। पर याद रहे, देसी गाय का घी और गुड़ ही फायदा देगा। 

ऐसी ही और मजेदार कहानियों के लिए इस ब्लॉग को फॉलो कर ले। इसे शेयर करें और आप भी यह पाकविधि के अनुसार आलसी के लड्डू बनाए। कमेन्ट मे बताइए आपको यह किस्सा कैसे लगा। 

जय श्री राम!